متاسفانه بنده از تاریخچه و گذشته ی زبان، نحوه ی ادای واژگان و تلفظ کلمات توسط مردم منطقه و اهالی روستا و اینکه لهجه و نوع گویش ما در طول تاریخ چگونه به مانند بیشتر زبانهای دیگر دنیا دستخوش تغییر و تحول گردیده است و یا اینکه ما و آباء و اجداد ما با کدام قوم و قبیله مرتبط تریم و گویشمان به کدامیک از آنها نزدیکتر است،اطلاعات خاص و دقیقی در دسترس ندارم.
اما، یکی از دوستان زحمت جمع آوری چند اصطلاح جالب از صدها اصطلاح مورد استفاده ی اهالیِ بعضا قدیمی تر و کهنسالتر روستا (افراد متولد دهه 20-50) را نموده است، که جالب دانستیم برای بازدیدکنندگان عزیز خصوصا عزیزان غیر بومی و با ذکر یک مثال از نحوه استفاده آنها را منتشر سازیم. امیدوارم که نظرتان بعد از خواندن جلب و برایتان مفید واقع شود شود.
- در حال حاضر حدود 30-40% از این اصطلاحات توسط نسل جدید دیگر استفاده نمی شود.
- واژه هایی که با علامت * مشخص شده است، توسط نسل جدید کمتر مورد استفاده قرار میگیرد.
1. واژه "دید" به معنای "دود".
مثال: دِلُم ریت دید آورد! (این جمله یک جمله ی کنایه ای و به این معنیست که تو داری موجب رنجش خاطر من میشوی!)
2. طِفل یا طِلف به معنای "تفاله".معمولا اشاره به تفاله چای دارد.
* 3. آفتین معادل واژه "آستین"
مثال: پیرَنِ آفتین کوتا! (پیراهن آستین کوتاه)
* 4. عِشم و اوقات؛ کنایه از آسایش و آرامش؛
مثال: (سیم عشم و اوقات نَشتِی!). این جمله کنایه از سلب آرامش و آسایش را دارد که معمولا به هنگام اذیت کردن و شلوغ بازی در آوردن بیش از حد بچه های خردسال توسط مادران خطاب به آنها استفاده می شود.
5. مُچَل(Mochal). به افراد فلج اطلاق میشود!
ادامه مطلب ...